استفاده از فیبر کربن قاب‌های ساعت متمایزی با زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد ایجاد می‌کند که هم برای تولید کنندگان ساعت بسیار کاربردی و برای استفاده کنندگان خیلی جذاب خواهد بود. در این مقاله از بلاگ واچیرو قصد داریم نگاهی داشته باشیم بر کاربرد فیبر کربن ساعت سازی.

فیبر کربن چیست؟

پلیمر تقویت شده با فیبر کربن که گاهی به آن فیبر کربن یا کامپوزیت کربن نیز گفته می‌شود، برای اولین بار در صنایعی مانند هوافضا و فرمول 1 در دهه 1980 رایج شد. اما استفاده صنعتی از فیبر کربن در واقع توسط جوزف سوان (Joseph Swan) انجام شد که در سال 1860 الیاف کربن را به عنوان رشته‌هایی در لامپ‌های برقی استفاده کرد، ایده‌ای که بعدها توسط توماس ادیسون (Thomas Edison) توسعه یافت و نخ‌های پنبه‌ای یا تکه‌های بامبو را در دمای بالا می‌پخت و آن‌ها را کربن می‌کرد.

کاربرد فیبر کربن در ساعت سازی

در دنیای ساعت‌ها، برندهای مختلف ساعت‌سازی می‌خواستند چیز ویژه‌ای را برای مشتریان خود فراهم کنند. در بالاترین سطح، برندهاس ساعت، ساعتی منحصر‌به‌فرد را برای یک مشتری مهم و خاص طراحی می‌کنند. اما برای مصرف‌کنندگان معمولی چنین ساعتی مثل یک رویا می‌ماند. پس چطور این برندها مشتریان خود را با ویژگی‌های منحصربه‌فرد مشابه جذب می‌کنند؟ برندهای هوشمند فهمیده‌اند که کاربرد فیبر کربن در ساعت سازی روشی موثر برای انجام این کار است، به‌ویژه با جدیدترین انواع کامپوزیت‌ها و حتی کامپوزیت‌های پیشرفته‌تر کهد لایه‌هایی از ورقه‌های فیبر در زوایای مختلف قرار می‌گیرند تا استحکام مواد نهایی را بهبود بخشند.

 در استفاده از انواع خاصی از کربن، چیدمان لایه‌ها و انواع پلیمرها و رزین‌هایی که برای اتصال آن‌ها استفاده می‌شود، تنوع زیادی وجود دارد. مهمترین نکته برای صنعت ساعت‌سازی این واقعیت است که وقتی قاب ساعت از یک بلوک جامد از مواد ماشینکاری می‌شود، ساختار موادش برای هر قاب ساعت منحصربه‌فرد می‌گردد.

با این حال کاربرد فیبر کربن در ساعت سازی دلایل دیگری هم دارد. این ماده نسبت به تیتانیوم سه برابر محکم‌تر است و نسبت به فلز دو برابر وزن کمتری دارد. برای اکثر مردان چنین قاب‌های محکم و مشکی رنگی آشناست، چون در جاهای دیگری قبلا استفاده آن را دیده‌اند؛ به عنوان مثال در مسابقات فرمول 1 و قایق‌رانی، یا کامپوزیت‌هایی که در راکت‌های تنیس، چوب‌های گلف و میله‌های ماهیگیری استفاده شده‌اند. به همین دلیل کاربرد فیبر کربن در ساعت سازی بیشتر به طور خاص برای ساعت‌های مردانه رواج دارد. در این ساعت‌ها همیشه رنگ مشکی کامپوزیت را با روکشی براق یا مات حفظ می‌کنند. اگرچه برخی مواد به برندها اجازه می‌دهند تا رنگ‌های مختلفی از جمله نوعی طلایی درخشان را به ترکیب آن اضافه کنند.
در مقایسه با فلزات، مزیت اصلی فیبر کربن سبکی آن است. چگالی آن برابر با 1.7-1.9g/cm3 است. در حالی که چگالی تیتانیوم حدود 5g/cm3، چگالی فولاد 8g/cm3 و چگالی طلا 19g/cm3 است. بنابراین ساعتی که با فولاد ساخته می‌شود و 40 گرم وزن دارد، با طلا وزنش به بیشتر از 95 گرم می‌رسد، اما با فیبر کربن وزنش فقط 10 گرم خواهد بود. این سبکی چشمگیر تاثیر مستقیمی بر راحتی ساعت دارد. به همین دلیل، این ماده مورد توجه ساعت‌سازانی قرار گرفته است که می‌خواهند ساعت‌هایی مقاوم اما سبک بسازند.

کلام آخر

ساعت‌هایی که با فیبر کربن ساخته می‌شوند شیک و سبک هستند و مچ دست را خنک و راحت نگه می‌دارند. همچنین امکان حرکت و سهولت بهینه را فراهم می‌کنند. این ساعت‌ها در برابر گرما، عرق، خوردگی و آب مقاوم هستند و ظاهر مدرن و جذابی دارند. از نظر سبکی و مقاومت هم کاربرد فیبر کربن در ساعت سازی انتخابی ایده‌آل به حساب می‌آید.